Janusz Horodniczy, urodzony 5 IX 1935 r. w Wilnie. W sierpniu 1945 roku na skutek przesiedlenia znalazł się we Wrocławiu. W grudniu 1950 r. założył nielegalną organizację polityczną, występującą pod nazwami: "Wrocław-Północ", ..Batalion młodzieżowy AK" oraz ..Proletariat"". 4 sierpnia 1952 r. grupa została zlikwidowana przez WUBP we Wrocławiu. Janusz Horodniczy otrzymał 15 lat więzienia. Przeszedł kolejno przez więzienie śledcze UB we Wrocławiu, WKS 2. również we Wrocławiu, następnie więzienie "Progresywne"` w Jaworznie oraz Rawicz (izolacja), Strzelce Opolskie i Sieradz. Wyszedł na wolność dzięki słynnej "odwilży" roku 1956.Został aktorem kategorii kwalifikującej do występów na bardzo dalekiej prowincji. Dopiero przełom 1988/89 otwiera szeroko bramę do tzw. kariery. Horodniczy wykorzystuje tę szansę, otwiera Kabaret Jednego Aktora "Szczypta"". Takie programy jak: "Żartoteka". "Przy Szabasowych Świecach" i "Rzecz wstydliwa`". Zostają wydane kasety magnetofonowe z autorskimi programami Horodniczego (11 tytułów!!!). Wreszcie radio i telewizja. Od czterech lat prowadzi swoją autorską audycję w Programie 1 Polskiego Radia pt. "Noc z Gwiazdą", która cieszy się bardzo dużą sympatią radiosłuchaczy. W Programie 2 TVP SA do dziś oglądamy dwa cykliczne programy, które tworzy wspólnie z Krzysztofem Wojciechowskim — reżyserem i Jerzym Bon-czykiem — producentem ("Gwiazdy tamtych lat" i "Gwiazdozbiór Polskiego Sportu").W Programie 1 TVP SA oglądaliśmy 30 odcinków "dobranocek dla dorosłych": "Lenin na dobranoc" i "Wiech na dobranoc"` jego autorstwa.Po czterdziestu latach pracy artystycznej, mając za sobą niebanalne, skopane i poprzewracane do góry nogami życie, postanowił opisać je w tryptyku pt. "Kawał życia", którego część pierwszą mają Państwo w ręku. Druga część pt. "Zapiski komedianta" obejmująca lata 1957-1982 czeka na wydanie. Część trzecia, pod roboczym tytułem "Na pokładzie i za burtą" obejmuje lata od 1982 roku aż do dziś.

Książka Operacja "Lawina". Dzieje przemilczanej zbrodni UB to solidnie udokumentowana, napisana żywo i przekonująco, próba rekonstrukcji zdarzeń, które miały miejsce we wrześniu 1946 roku. To wtedy co najmniej 158 osób, partyzantów Narodowych Sił Zbrojnych z Podbeskidzia, z okolic Baraniej Góry, znalazło się na Opolszczyźnie, gdzie miał być ich pierwszy przystanek w drodze na Zachód - i gdzie zostali bestialsko zamordowani, bo cała akcja okazała się intrygą Urzędu Bezpieczeństwa. Jest to historia ostatnich dni legendarnego oddziału kpt. Henryka Flamego, ps. "Bartek", dowódcy znanego ze swej iście ułańskiej fantazji. To właśnie on zasłynął patriotyzmem, ale i wielką brawurą, kiedy nie bacząc na milicję i ubeków, przedefilował w Wiśle ze swoim oddziałem, 3 maja 1946 roku, dla uczczenia zakazanego przez władzę narodowego święta.

Bohater książki, mjr Zygmunt Szendzielarz "Lupaszko" (1910-1951), to jeden z najsłynniejszych żołnierzy Polski Podziemnej, po wojnie "Żołnierzy Wyklętych". Zawodowy oficer Wojska Polskiego, uczestnik kampanii pol-skiej 1939 r., dowódca 5. i 6. Brygady Wileńskiej AK, wsławio-ny bojami z niemieckim okupantem i partyzantką sowiecką. Obrońca ludności cywilnej na Wileńszczyźnie przed zagrożeniem ze strony paramilitarnych jednostek litewskich i oddziałów sowieckich. W 1945 r., po opuszczeniu Wileńszczyzny, podjął walkę ze strukturami komunistycznego systemu w Polsce na Podlasiu, Mazurach, Wybrzeżu, Pomorzu. Aresztowany i skazany na karę śmierci. Stracony 8 lutego 1951 r., w więzieniu na Mokotowie w Warszawie. Autor książki wykorzystał wszystkie możliwe archiwalia polskie i zagraniczne - przez lata niedostępne. Odkłamał dotychczasowe mity, przywrócił dobre imię "Lupaszce", którego "czarną legendę" przywołał Władysław Gomułka podczas swej pamiętnej rozprawy z Pawłem Jasienicą w marcu 1968 r.