TADEUSZ ZENCZYKOWSKI - twórca i kierownik akcji "N", człowiek o niezwykłym życiorysie. Urodził się w Warszawie 2 stycznia 1907 r. Był synem Tadeusza (rejenta) i Władysławy z domu Schdnbrener. W1924 r. ukończył warszawskie Gimnazjum K. Kul-wiecia, w 1927 r. Szkołę Nauk Politycznych, a w 1930 r. studia prawnicze na Uniwersytecie Warszawskim. Najpierw pracował jako podprokurator w Ministerstwie Sprawiedliwości, a od 1936 r. jako radca w Ministerstwie Skarbu. [...] W czerwcu 1937 r. został szefem Oddziału VI (propagandy) w kierownictwie Obozu Zjednoczenia Narodowego (OZN) i wszedł w skład Rady Naczelnej OZN, a w 1938 r. został najmłodszym w owym czasie posłem do Sejmu RP, wybranym z powiatu warszawskiego z ramienia OZN. [...] 4IX1939 r. zgłosił się do macierzystego 21 pułku piechoty "Dzieci Warszawy" i w jego szeregach uczestniczył w obronie Warszawy na Mokotowie jako dowódca plutonu. [...] Już w październiku 1939 r., po ucieczce z niewoli, rozpoczął działalność w konspiracji. Był wtedy założycielem, a następnie przewodniczącym organizacji Związek Odbudowy Rzeczypospolitej (ZOR), utworzonej 10 X 1939 r. [...] Latem 1940 r. wszedł w skład BIP-u KG ZWZ-AK. [...] W grudniu 1940 r. otrzymał od szefa BIP-u KG, płk. J. Rzepeckiego propozycję zorganizowania propagandy dywersyjnej w języku niemieckim. Wkrótce rozpoczął jej organizowanie od podstaw, a następnie kierowanie akcją "N". [...] We wrześniu 1943 r. objął kierownictwo wydziału (bądź podwydziału) "R" lub "Antyk", którego głównym zadaniem było prowadzenie propagandy antykomunistycznej. [...] Od 26 X 1943 r. wchodził jako reprezentant AK w skład Społecznego Komitetu Antykomunistycznego (SKA). [...] W momencie wybuchu powstania warszawskiego objął kierownictwo Wydziału Propagandy BIP-u i od tego momentu podlegało mu szereg pionów wchodzących w jego skład. [...] Po upadku powstania znalazł się w oflagu Grossborn, z którego wydostał się 5 lutego 1945 r. i powrócił do Polski. Po powrocie przez krótki już czas kontynuował działalność konspiracyjną w ZOR. [...] Zagrożony aresztowaniem przez UB zdecydował się w listopadzie 1945 r. na wyjazd za granicę i od stycznia 1946 r. służył w II Korpusie Polskim we Włoszech, a z nim we wrześniu tego roku przyjechał do Londynu. Tam działał w powstałej 17 I11945 r. organizacji Polski Ruch Wolnościowy "Niepodległość i Demokracja" (NiD), będąc w latach 1947-1954 wiceprezesem Centralnego Komitetu Wykonawczego "NiD". [...] Był też jednym z organizatorów koła byłych żołnierzy AK i od 1947 r. członkiem jego zarządu. W latach 1974-1976 był przewodniczącym Rady Naczelnej Koła AK, a potem przewodniczącym honorowym. Należał też do powstałej na emigracji 20 XI11949 r. Rady Politycznej. [...] Od 1954 do 1958 r. pracował jako redaktor, zaś w latach 1958-1972 był zastępcą dyrektora Rozgłośni Polskiej Radia Wolna Europa w Monachium. [...] Używał na emigracji nazwiska Tadeusz Zawadzki, pod którym wyjechał w 1945 r. z kraju. Był jednym z założycieli powstałego w 1947 r. w Londynie Studium Polski Podziemnej (SPP) i przez wiele lat członkiem jego Zarządu. [...] Zmarł w Londynie 30 marca 1997 r. Był jednym z najwybitniejszych działaczy emigracyjnych, znanym publicystą, działaczem politycznym i społecznym.

Książka p. Juliana Osuchowskiego, mieszkającego na stałe za granicą polskiego dziennikarza, jest cennym przyczynkiem do wiedzy o daleko mieszkających, a tak nam bliskich rodakach w Ameryce Łacińskiej.

Laurence Rees - dyrektor działu programów historycznych BBC Television. Autor książek i producent filmów dokumentalnych m.in.: Auschwitz, którego premiera zbiegnie się z premierą niniejszej książki, Naziści. Ostrzeżenie historii (BBC Books 1997, Prószyński i S-ka 1998), War of the Century, na temat wojny pomiędzy Hitlerem i Stalinem (BBC Books 1999), oraz Horror in the East, dotycząca wojny na Pacyfiku, (BBC Books 2000). Twórczość Reesa była wielokrotnie nagradzana, między innymi nagrodą International Documentary Association Award, oraz nagrodą British Academy Award. Dziennik The Times określił Reesa jako "najbardziej zasłużonego producenta filmów dokumentalnych w Wielkiej Brytanii". W tej wstrząsającej książce, której publikacja zbiega się z sześćdziesiątą rocznicą wyzwolenia obozu oświęcimskiego, Laurence Rees przedstawia historię okrytej największą niesławą hitlerowskiej instytucji. Opisuje, jak KZ Auschwitz z obozu koncentracyjnego dla polskich więźniów politycznych przeobraził się w instytucję największego ludobójstwa w dziejach. Rees umieszcza historię obozu oświęcimskiego w szerszym kontekście historii Holokaustu. Jego zdaniem KZ Auschwitz nie był w hitlerowskim państwie instytucją , wyjątkową, ale ważnym elementem organizacji, której celem było "ostateczne rozwiązanie kwestii żydowskiej". Autor analizuje psychikę i rozumowanie kluczowych postaci hitlerowskiego reżimu wielu zbrodniarzy po raz pierwszy mówi tutaj o swoich czynach ujawnia nieznane dotąd fakty z obozowego życia od domu publicznego po korupcję. Ponadto wykorzystuje dokumenty z otwartych niedawno archiwów rosyjskich, które kwestionują wiele obowiązujących powszechnie opinii. Rees nie stroni od kłopotliwych pytań, choćby o to, dlaczego tak niewiele okupowanych krajów chroniło swoich Żydów albo dlaczego alianci nie uczynili nic, żeby powstrzymać zagładę, kiedy już dowiedzieli się o istnieniu tego obozu. Sądzę, że książka Reesa wejdzie do kanonu podstawowych dzieł kształtujących wiedzę o faktach niedostatecznie znanych i trudnych dziś do zrozumienia dla wielu. Sądzę też, że polscy czytelnicy będą w stanie zrozumieć i przyjąć z niej szczególnie dużo.Władysław Bartoszewski

Wziąłem do ręki tekst Tadeusza. Przeczytałem spis treści, a później kilka rozdziałów. I wróciło. A wydawało się, że upływ czasu liczony na dziesięciolecia oczyści pamięć. Nieprawda! Ożyły miejsca, osoby, wydarzenia. Wróciły skryte w zakątkach pamięci postacie - różne. Także takie, które powinny zostać w niej na stałe, zawsze. (.) Książka Tadeusza M. Płużyńskiego, syna kolegi ze wspólnej celi mokotowskiego więzienia, nie tylko służy wspomnieniom. To jest udziałem już stosunkowo niewielkiego grona osób. Znaczenie jej jest - jak sądzę - wprowadzenie do pamięci naszej, pamięci historycznej pokoleń, koniecznej prawdy o systemie, który ogromne, nieodwracalne szkody przyniósł naszej Ojczyźnie. O tym należy pamiętać. (Stanisław Oleksiak, Prezes Zarządu Głównego Światowego Związku Żołnierzy Armii Krajowej)